Co zabiło dinozaury? Zaskakująca koncepcja amerykańskich naukowców
Dlaczego dinozaury wyginęły? Na ten temat przez lata powstało wiele ciekawych, mniej i bardziej prawdopodobnych teorii. Poznajcie kolejną z nich!
Historia naszej planety zmieniła się diametralnie około 66 milionów lat temu. Wielu badaczy jest zdania, że stało się to wskutek upadku ogromnego ciała niebieskiego. Na Ziemi znajduje się wiele hipotecznych miejsc upadku zabójczego kolosa. Większość środowisk naukowych opowiada się za teorią, że "koniec świata" spowodowała asteroida, która utworzyła gigantyczny krater Chicxulub. W sumie z powierzchni Ziemi zniknęło wtedy prawie trzy czwarte gatunków roślin i zwierząt.
Co zabiło dinozaury i skąd się wzięło?
Najnowsze badania, które ukazały się na łamach pisma "Nature's Scientific Reports" 15 lutego 2021 roku mogą przybliżyć rozwiązanie zagadki. Para naukowców z Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics twierdzi, że wie, co dokładnie spowodowało kataklizm.
Amir Siraj i Avi Loeb wykorzystali do swoich obliczeń analizę statystyczną i symulacje grawitacyjne. Na tej podstawie udowodnili, że część komet pochodzących z Obłoku Oorta może zostać zepchnięta z kursu przez pole grawitacyjne Jowisza.
Układ Słoneczny działa jak maszyna do gry w pinball. Przyciąganie grawitacyjne Jowisza, najbardziej masywnej planety naszego układu, „wyrzuca” komety na orbity, które zbliżają je do Słońca.Podczas przechodzenia w pobliżu naszej gwiazdy, komety mogą doświadczyć potężnych sił, które rozbijają kawałki skał, wytwarzając kosmiczne odłamki zagrażające Ziemi. Część komety znajdująca się bliżej Słońca jest przyciągana silniej, niż część znajdująca się dalej. Powoduje powstanie siły pływowej w całym obiekcie. W takiej sytuacji może dojść do tak zwanego zaburzenia pływowego, w którym duża kometa rozpada się na wiele mniejszych części. Kluczowe jest to, że podczas podróży powrotnej do Obłoku Oorta, istnieje zwiększone prawdopodobieństwo, że jeden z tych fragmentów uderzy w Ziemię.
- tłumaczy swoje badania Amir Siraj.
Czym jest Obłok Oorta
Obłok Oorta jest pozostałością po formowaniu się Układu Słonecznego. W jego skład wchodzą obiekty wyrzucone z Układu przez oddziaływanie grawitacyjne gazowych olbrzymów we wczesnym okresie jego formowania. W jego skład wchodzą gównie pyły, drobne okruchy skalne, planetoidy, lód i zestalone gazy obiegające Słońce. Obłok Oorta tworzy swoistą granicę naszego Układu Słonecznego.
Komety z Obłoku Oorta
Koncepcja Siraja i Loeba zakłada, że szanse na uderzenie w Ziemię podobnych komet są znacznie większe, niż wcześniej sądzono. Zdaniem naukowców to właśnie taki obiekt odpowiada za powstaniem krateru Chicxulub.
Nasza praca dostarcza podstaw do wyjaśnienia tego wydarzenia. Uważamy, że jeśli dojdzie do rozbicia obiektu zbliżającego się do Słońca, może to dać początek łańcuchowi zdarzeń, którego konsekwencją będzie zderzenie podobne do tego sprzed 66 milionów lat.
- mówi Avi Loeb.
W kraterze Chicxulub, jak i innych ziemskich kraterach odnaleziono dowody, ze ciało niebieskie składało się z głównie z chondrytu węglistego. Takie obiekty ciężko jest znaleźć poza Obłokiem Oorta. To potwierdza hipotezę duetu badaczy. Siraj i Loeb twierdzą, że ich hipotezę można sprawdzić, badając również skład kraterów na Księżycu.
Powinniśmy częściej obserwować mniejsze obiekty lecące w pobliżu Ziemi i pochodzące z obłoku Oorta. Mam nadzieję, że będziemy mogli przetestować teorię, mając więcej danych na temat podobnych komet.
– twierdzi Avi Loeb.
Badacze przekonują, że ich teoria ma kluczowe znaczenie nie tylko w przypadku rozwiązania tajemnicy historii Ziemi. Badania mogą posłużyć także w przypadku zagrożenia Ziemi ze strony ciał niebieskich.
Źródło: Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics, nature.com, dzienniknaukowy.pl
Zobacz również: Potężny wybuch Etny. Niebo i Ziemia płonie na Sycylii
Oceń artykuł
